перабе́жка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
перабе́жка |
перабе́жкі |
| Р. |
перабе́жкі |
перабе́жак |
| Д. |
перабе́жцы |
перабе́жкам |
| В. |
перабе́жку |
перабе́жкі |
| Т. |
перабе́жкай
перабе́жкаю |
перабе́жкамі |
| М. |
перабе́жцы |
перабе́жках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
перабе́жка ж., в разн. знач. перебе́жка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перабе́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; ж.
1. Перамяшчэнне з аднаго месца ў другое бягом. Хутка і зладжана, перабежкамі, прабіраліся аддзяленні роты. Алешка.
2. Пераход на бок праціўніка.
3. Спец. Від канькабежнага кроку на паваротах.
4. Спец. Паўторнае спаборніцтва па бегу для ўдакладнення канчатковых вынікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перабе́жка ж вайск Sprung m -(e)s, Sprünge;
рабі́ць перабе́жку sprúngweise vórgehen*, sich sprúngweise vórarbeiten;
ды ста́н цыя перабе́жкі Sprúngweite f -, -n, Sprúngentfernung f -, -en
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
перабе́гчы, -бягу́, -бяжы́ш, -бяжы́ць; -бяжы́м, -бежыце́, -бягу́ць; -бе́г, -гла; -бяжы́; зак.
1. што і праз (цераз) што. Бягом пераадолець якую-н. прастору.
П. дарогу.
2. Бягом перамясціцца на другое месца.
П. з аднаго акопа ў другі.
3. перан. Перайсці на бок праціўніка (разм.).
|| незак. перабяга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. перабе́г, -у, м. і перабе́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.
Рабіць перабежкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
перебе́жка в разн. знач. перабе́жка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
skok, ~u
м.
1. скачок;
skok wzwyż (w dal) — скачок у вышыню (даўжыню);
~i narciarskie — скачкі з трампліна;
skok o tyczce — скачкі з кіем;
skok do wody — скачкі ў ваду;
2. вайск. кідок; перабежка;
3. тэх. ход; крок
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Sprung
I
m -(e)s, -Sprünge скачо́к; вайск. перабе́жка, кідо́к
~ mit Ánlauf — скачо́к з разбе́гу
zum ~ ánsetzen — падрыхтава́цца да скачка́, разбе́гчыся (каб скокнуць); пачына́ць
ein ~ ins Dúnkel — скачо́к у невядо́мае
◊ auf dem ~e stéhen* [sein] wégzugehen — быць гато́вым [наме́рвацца] пайсці́
er kann kéine gróßen Sprünge máchen — ён не мо́жа дазво́ліць сабе́ вялі́кіх выда́ткаў
krúmme Sprünge máchen — віля́ць, выкру́чвацца
auf éinen ~ — на хвілі́нку
II
m -(e)s, Sprünge трэ́шчына
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)