пе́пінка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пе́пінка |
пе́пінкі |
| Р. |
пе́пінкі |
пе́пінак |
| Д. |
пе́пінцы |
пе́пінкам |
| В. |
пе́пінку |
пе́пінкі |
| Т. |
пе́пінкай
пе́пінкаю |
пе́пінкамі |
| М. |
пе́пінцы |
пе́пінках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пе́пінка ж., сад., разг. пепи́нка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Падпі́нкі ’сорт позніх яблык’ (Сцяшк. Сл.). Відаць, з пепінка (гл.) < пепін шаф рапны ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пепін: пе́нін шафранны ’сорт яблыкаў’ (Сцяшк. Сл.), пе́пінка ’шафран’ (люб., жлоб., жытк., КЭС, ТС), пэпінка, піпен‑шафран ’тс’ (Мат. Гом.), люб. пе́панка, укр. пе́пін ’сорт яблыкаў’, рус. пе́пин шафра́нный ’сорт яблыкаў, выведзены Мічурыным’. Ад франц. pépin ’зернейка, семачка’; гл. таксама шафра́н.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)