пе́нны, -ая, -ае.

1. гл. пена.

2. Пакрыты пенай, пеністы або напоўнены вадкасцю з вялікай пенай.

Пенная вада.

П. вогнетушыцель.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пе́нны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пе́нны пе́нная пе́ннае пе́нныя
Р. пе́ннага пе́ннай
пе́ннае		 пе́ннага пе́нных
Д. пе́ннаму пе́ннай пе́ннаму пе́нным
В. пе́нны (неадуш.)
пе́ннага (адуш.)		 пе́нную пе́ннае пе́нныя (неадуш.)
пе́нных (адуш.)
Т. пе́нным пе́ннай
пе́ннаю		 пе́нным пе́ннымі
М. пе́нным пе́ннай пе́нным пе́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пе́нны пе́нный, пе́нящийся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пе́нны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і пеністы (у 1 знач.). Пеннае віно. Пенны вогнетушыцель. □ Параход, пакідаючы ззаду шырокую пенную паласу, ужо даплыў аж да павароту ракі. Краўчанка. Прыцямнела. Поплаў заліло пенным туманам. Капыловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́на, -ы, ж.

1. Пузырыстая маса, якая ўтвараецца на паверхні некаторых вадкасцей.

Марская п.

Мыльная п.

Зняць пену з супу.

2. Густая белаватая з пузыркамі сліна, якая выступае на губах пры некаторых хваробах, моцным хваляванні.

З пенай на губах гаварыць (таксама перан.; у гневе, раз’юшанасці; разм., неадабр.).

|| прым. пе́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паве́трана-пе́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паве́трана-пе́нны паве́трана-пе́нная паве́трана-пе́ннае паве́трана-пе́нныя
Р. паве́трана-пе́ннага паве́трана-пе́ннай
паве́трана-пе́ннае		 паве́трана-пе́ннага паве́трана-пе́нных
Д. паве́трана-пе́ннаму паве́трана-пе́ннай паве́трана-пе́ннаму паве́трана-пе́нным
В. паве́трана-пе́нны (неадуш.)
паве́трана-пе́ннага (адуш.)		 паве́трана-пе́нную паве́трана-пе́ннае паве́трана-пе́нныя (неадуш.)
паве́трана-пе́нных (адуш.)
Т. паве́трана-пе́нным паве́трана-пе́ннай
паве́трана-пе́ннаю		 паве́трана-пе́нным паве́трана-пе́ннымі
М. паве́трана-пе́нным паве́трана-пе́ннай паве́трана-пе́нным паве́трана-пе́нных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пе́нистый пе́ністы; пе́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пе́нный пе́нны; пе́ністы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Scháumlöscher

m -s, - пе́нны вогнетушы́цель

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пе́нящийся

1. прич. які́ (што) пе́ніцца;

2. прил. пе́ністы, пе́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)