пена́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Падоўжаная скрыначка для ручак, алоўкаў, гумак і пад.

Школьны п.

|| прым. пена́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пена́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пена́л пена́лы
Р. пена́ла пена́лаў
Д. пена́лу пена́лам
В. пена́л пена́лы
Т. пена́лам пена́ламі
М. пена́ле пена́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пена́л м. пена́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пена́л пена́л, -ла м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пена́л, ‑а, м.

Падоўжная скрынка, футарал для ручак, алоўкаў, гумак і пад.

[Ад лац. penna — пяро.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пена́л м Schréibzeugetui [-etўі i -etvi] n -s, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пена́л

(ням. Pennal, ад лац. penna = пяро)

каробачка для ручак, алоўкаў, гумак, пер’яў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Пена́л ’футарал для ручак, алоўкаў, гумак і пад.’ (ТСБМ). З с.-лац. вучнёўскага слова pennāle (< penna ’пяро’), якое палякі пераклалі як piórnik. У бел. мову, відаць, прыйшло з рус. пена́л < ням. Pennal ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

pencil case [ˈpenslˌkeɪs] n. пена́л

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

piórnik

м. пенал

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)