пекці́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пекці́н пекці́ны
Р. пекці́ну пекці́наў
Д. пекці́ну пекці́нам
В. пекці́н пекці́ны
Т. пекці́нам пекці́намі
М. пекці́не пекці́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пекці́н, -ну м., хим. пекти́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пекцін 8/370

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

пекти́н хим. пекці́н, -ну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pectin [ˈpektɪn] n. chem. пекці́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пекці́навы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае ў сабе пекцін або з’яўляецца састаўной часткай пекціну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пекці́ны, ‑аў; адз. пекцін, ‑у, м.

Група арганічных рэчываў, якія змяшчаюцца ва ўсіх раслінных арганізмах, галоўным чынам пладах і караняплодах. // толькі адз. Клейкае рэчыва раслінных арганізмаў, якое выкарыстоўваецца ў асноўным у харчовай прамысловасць (для вырабу жэле, джэмаў і пад.).

[Грэч. pēktós — зацвярдзелы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амілапекці́н

(ад гр. amylon = крухмал + пекцін)

састаўная частка крухмалу, разгалінаваны поліцукрыд, утвораны рэшткамі глюкозы; выкарыстоўваецца як клей і ў харчовай прамысловасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)