Пе́каны (пэ́каный) ’спечаны’ (кам.; Жыв. НС). Да ⁺пе́каць ’пячы’ < пячы́/пе́кці (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пека́н

‘дрэва’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пека́н пека́ны
Р. пека́на пека́наў
Д. пека́ну пека́нам
В. пека́н пека́ны
Т. пека́нам пека́намі
М. пека́не пека́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)