пейзажы́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пейзажы́стка пейзажы́сткі
Р. пейзажы́сткі пейзажы́стак
Д. пейзажы́стцы пейзажы́сткам
В. пейзажы́стку пейзажы́стак
Т. пейзажы́сткай
пейзажы́сткаю		 пейзажы́сткамі
М. пейзажы́стцы пейзажы́стках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пейзажы́стка ж. пейзажи́стка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пейзажы́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да пейзажыст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пейзажы́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Мастак, які малюе пейзажы.

|| ж. пейзажы́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пейзажи́стка пейзажы́стка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)