педыя́тр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Урач, спецыяліст па педыятрыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

педыя́тр

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. педыя́тр педыя́тры
Р. педыя́тра педыя́траў
Д. педыя́тру педыя́трам
В. педыя́тра педыя́траў
Т. педыя́трам педыя́трамі
М. педыя́тру педыя́трах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

педыя́тр м. педиа́тр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

педыя́тр, ‑а, м.

Урач, спецыяліст па дзіцячых хваробах, па педыятрыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

педыя́тр м. мед. Pädiáter m -s, -, Kínderarzt m -(e)s, -ärzte

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

педыя́тр

(ад педыятрыя)

спецыяліст у галіне педыятрыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

педиа́тр мед. педыя́тр, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

paediatrician [ˌpi:diəˈtrɪʃn] n. BrE, med. педыя́тр

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pediatra

м. педыятр

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Kínderarzt

m -es, -ärzte дзіця́чы ўрач, педыя́тр

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)