педа́нтка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. педа́нтка педа́нткі
Р. педа́нткі педа́нтак
Д. педа́нтцы педа́нткам
В. педа́нтку педа́нтак
Т. педа́нткай
педа́нткаю		 педа́нткамі
М. педа́нтцы педа́нтках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

педа́нтка ж. педа́нтка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

педа́нтка педа́нтка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

педа́нтка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да педант.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

педа́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто залішне строгі ў выкананні ўсіх фармальных запатрабаванняў (у навуцы, жыцці і пад.).

|| ж. педа́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. педа́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)