педа́нт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. педа́нт педа́нты
Р. педа́нта педа́нтаў
Д. педа́нту педа́нтам
В. педа́нта педа́нтаў
Т. педа́нтам педа́нтамі
М. педа́нце педа́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

педа́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто залішне строгі ў выкананні ўсіх фармальных запатрабаванняў (у навуцы, жыцці і пад.).

|| ж. педа́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. педа́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

педа́нт м. педа́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

педа́нт педа́нт, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

педа́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Той, хто залішне строга прытрымліваецца дробязных, фармальных запатрабаванняў у чым‑н.; фармаліст, букваед. Нават Гукан, сам педант у жыцці і рабоце, здзіўляўся, адкуль у гэтага вясковага хлопца такая звышакуратнасць. Шамякін.

[Ад іт. pedante — педагог, настаўнік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

педант

т. 12, с. 254

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

педа́нт м Pedánt m -en, -en; разм пагард Korínthenkacker m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

педа́нт

(фр. pedant, ад іт. pedante = літар. настаўнік, педагог)

той, хто залішне строга прытрымліваецца дробязных, фармальных патрабаванняў у чым-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

педа́нт

(фр. pédant, ад іт. pedante = літар. настаўнік, педагог)

той, хто залішне строга прытрымліваецца дробязных, фармальных патрабаванняў у чым-н.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

pedant [ˈpednt] n. педа́нт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)