пе́гий пля́місты; (пёстрый) пярэ́сты; (рябой) рабы́;
пе́гая ло́шадь рабы́ (пярэ́сты) конь;
пе́гий пёс рабы́ саба́ка.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пегий
Том: 24, старонка: 64.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
пярэ́сты
1. прям., перен. пёстрый;
2. (о масти животных) пе́гий;
3. (о масти лошади) пе́гий, чуба́рый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пе́жина
1. ла́піна, -ны ж., пля́ма, -мы ж., пля́міна, -ны ж.;
2. (пятнистость) пярэ́стасць, -ці ж.; пля́містасць, -ці ж.; см. пе́гий.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
страка́ты
1. прям., перен. пёстрый;
с. дыва́н — пёстрый ковёр;
с. склад насе́льніцтва — пёстрый соста́в населе́ния;
2. (о масти животных) пёстрый, пятни́стый; (о масти лошади — ещё) пе́гий, чуба́рый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Пе́гі ’вяснушкі, рабацінне’ (астрав., Сл. ПЗБ), польск. piega, н.-луж. pěga, в.-луж. piha, чэш. píha, славац. peha, балг. пе́га ’вяснушка’, славен. pẹ́ga ’вяснушка, пляма’, макед. пега ’тс’, серб.-харв. пе̏га ’вяснушка; брудная пляма’, сюды ж рус. пе́гий ’плямісты; пярэсты; рабы’, ст.-слав. пѣготы ’праказа, нарывы’. Прасл. *pěga і прыметнік *pěgъ узыходзяць да і.-е. *poi̯g‑/*pei̯g (з якімі звязана аснова *pig‑ у ст.-інд. piṅga ’чырвона-карычневы’, piŋgas, piŋgalás, piñjaras ’залаціста-жоўты’, лац. pingō ’малюю, вышываю’, ст.-грэч. πίγγαλος ’яшчарка’), паралельнага да і.-е. *pei̯kʼ‑ > што дало прасл. *pьsati, першапачатковае значэнне якога было ’маляваць’, параўн. укр. пи́санка ’размаляванае велікоднае яйка’, рус. писать (картину) ’маляваць’. Адзінкавая фіксацыя бел. пе́гі, відаць, сведчыць пра запазычанне з польск. piegi ’вяснушкі’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)