певе́ц

1. спява́к, род. спевака́ м.;

о́перный певе́ц о́перны спява́к;

2. (поэт) уст. пясня́р, род. песняра́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спява́к (род. спевака́) м. певе́ц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пясня́р (род. песняра́) м. певе́ц, поэ́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пяве́ц (певец) ’журавель’ (пстрык., Мат. Гом.). Табуізаваная назва жураўля, від слоўнай магіі, параўн. весялец ’тс’ (коб не журыліс цальны год, то мы зовом іх весельцэ, КСТ); ад пявец ’пявун’, пець ’спяваць’ (гл.), параўн. ст.-бел. півец, певец ’пеўчы’: послухати гудебъ и певъцовъ царевыхъ (Сл. Скарыны).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

безгало́сы

1. безголо́сый;

б. спява́к — безголо́сый певе́ц;

2. (безмолвный) безгла́сный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пии́т книжн., уст. паэ́т, -та м.; (певец) пясня́р, род. песняра́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пе́сельник

1. (певец) уст., обл. спява́к, род. спевака́ м.;

2. (певун) прост. пяву́н, род. певуна́ м.;

3. (автор песен) уст. пе́сеннік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пе́сенник

1. (певец) спява́к, род. спевака́ м.;

2. (певун) пяву́н, род. певуна́ м.;

3. (автор песен) пе́сеннік, -ка м.;

4. (сборник песен) спе́ўнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)