паўпусты́

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паўпусты́ паўпуста́я паўпусто́е паўпусты́я
Р. паўпусто́га паўпусто́й
паўпусто́е		 паўпусто́га паўпусты́х
Д. паўпусто́му паўпусто́й паўпусто́му паўпусты́м
В. паўпусты́ (неадуш.)
паўпусто́га (адуш.)		 паўпусту́ю паўпусто́е паўпусты́я (неадуш.)
паўпусты́х (адуш.)
Т. паўпусты́м паўпусто́й
паўпусто́ю		 паўпусты́м паўпусты́мі
М. паўпусты́м паўпусто́й паўпусты́м паўпусты́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паўпусты́ полупусто́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паўпусты́, ‑ая, ‑ое.

Амаль пусты, но зусім пусты. У паўпустым вагоне трэцяга класа гарэлі дзве свечкі ў ліхтарах. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полупусто́й напаўпусты́, паўпусты́; (почти пустой) ама́ль пусты́; (полупорожний) напаўпаро́жні, паўпаро́жні; (почти порожний) ама́ль паро́жні.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)