Паўмалпы 8/334, 600

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

паўма́лпы, ‑аў; адз. паўмалпа, ‑ы, ж.

Жывёлы, якія займаюць прамежкавае становішча паміж малпамі і ніжэйшымі млекакормячымі; лемуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўмалпы

т. 12, с. 210

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

паўма́лпа

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. паўма́лпа паўма́лпы
Р. паўма́лпы паўма́лпаў
Д. паўма́лпе паўма́лпам
В. паўма́лпу паўма́лпаў
Т. паўма́лпай
паўма́лпаю		 паўма́лпамі
М. паўма́лпе паўма́лпах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыма́ты, -аў, адз. -ма́т, М -ма́це, м. (спец.).

Атрад найбольш высокаарганізаваных млекакормячых (людзі, малпы і паўмалпы).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыма́ты, ‑аў; адз. няма.

Атрад найбольш высокаарганізаваных млекакормячых (паўмалпы і малпы).

[Лац. primates.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лему́ры, ‑аў; адз. лемур, ‑а, м.

1. У старажытнарымскай міфалогіі — душы памёршых.

2. Паўмалпы (жывёлы, якія займаюць прамежкавае становішча паміж малпамі і ніжэйшымі млекакормячымі).

[Лац. lemures.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лемуры 6/302; 8/334, гл. Паўмалпы

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

лему́ры

(лац. lemures = душы памёршых)

1) духі, душы памёршых у старажытнарымскай міфалогіі;

2) паўмалпы, пашыраныя на Мадагаскары і прылеглых астравах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)