паўкру́глы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паўкру́глы паўкру́глая паўкру́глае паўкру́глыя
Р. паўкру́глага паўкру́глай
паўкру́глае		 паўкру́глага паўкру́глых
Д. паўкру́гламу паўкру́глай паўкру́гламу паўкру́глым
В. паўкру́глы (неадуш.)
паўкру́глага (адуш.)		 паўкру́глую паўкру́глае паўкру́глыя (неадуш.)
паўкру́глых (адуш.)
Т. паўкру́глым паўкру́глай
паўкру́глаю		 паўкру́глым паўкру́глымі
М. паўкру́глым паўкру́глай паўкру́глым паўкру́глых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паўкру́глы полукру́глый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паўкру́глы, ‑ая, ‑ае.

Які мае форму паўкруга. З кабіны вылез лётчык. Ён быў у шлеме з паўкруглымі акулярамі, у цёплым камбінезоне і унтах. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полукру́глый паўкру́глы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

э́ркер, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Паўкруглы, трохвугольны або мнагагранны зашклёны выступ у сцяне будынка.

|| прым. э́ркерны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рато́нда¹, -ы, ДМ -ндзе, мн. -ы, -то́нд і -то́ндаў, ж. (спец.).

Круглы або паўкруглы невялікі будынак, звычайна з купалам.

|| прым. рато́ндавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

э́ркер, ‑а, м.

Спец. Паўкруглы, трохвугольны або мнагагранны зашклёны выступ у сцяне будынка.

[Ням. Erker.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

semicircular

[,semiˈsɜ:rkjələr]

adj.

паўкру́глы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

półkolisty

паўкруглы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

апсі́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Спец. Паўкруглы (радзей шматвугольны) выступ у сцяне хрысціянскіх царкоўных будынкаў; абсіда.

[Ад грэч. apsís (apsídos) — скляпенне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)