паўднё́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
паўднё́ўка |
паўднё́ўкі |
| Р. |
паўднё́ўкі |
паўднё́вак |
| Д. |
паўднё́ўцы |
паўднё́ўкам |
| В. |
паўднё́ўку |
паўднё́ўкі |
| Т. |
паўднё́ўкай
паўднё́ўкаю |
паўднё́ўкамі |
| М. |
паўднё́ўцы |
паўднё́ўках |
Крыніцы:
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
паўднёўка, ‑і, ДМ ‑нёўцы; Р мн. ‑нёвак; ж.
Разм. Тое, што і паўдня 1. У самую гарачую пару работы Мацвей раптам мог знікнуць і, забыўшыся пра ўсё, прагуляць дзе-небудзь цэлую паўднёўку. Лобан. — Двух цесляроў брыгадзір паставіў бы, і яны зрабілі б усё гэта за адзін дзень, а то нават за паўднёўку. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)