паўго́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паўго́лы паўго́лая паўго́лае паўго́лыя
Р. паўго́лага паўго́лай
паўго́лае		 паўго́лага паўго́лых
Д. паўго́ламу паўго́лай паўго́ламу паўго́лым
В. паўго́лы (неадуш.)
паўго́лага (адуш.)		 паўго́лую паўго́лае паўго́лыя (неадуш.)
паўго́лых (адуш.)
Т. паўго́лым паўго́лай
паўго́лаю		 паўго́лым паўго́лымі
М. паўго́лым паўго́лай паўго́лым паўго́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паўго́лы полуго́лый, полунаго́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паўго́лы, ‑ая, ‑ае.

Амаль голы. На тым баку, паміж лазы й трысця, З густых кустоў вылазячы паволі, Ішоў дзікун, абдзёрты і паўголы, Трымаючы з апучкі белы сцяг. З. Астапенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўго́лы гл. паўаголены

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

półnagi

паўголы; паўапрануты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

hálb nackt

a паўаго́лены, паўго́лы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)