паі́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Спецыяльны посуд, прыстасаванне паіць жывёлу, птушак.

Аўтаматычная п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паі́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. паі́лка паі́лкі
Р. паі́лкі паі́лак
Д. паі́лцы паі́лкам
В. паі́лку паі́лкі
Т. паі́лкай
паі́лкаю		 паі́лкамі
М. паі́лцы паі́лках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паі́лка ж. пои́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паі́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Спецыяльна абсталяванае прыстасаванне для паення жывёлы. Мы ўбачылі макет кароўніка з аўтаматычнымі паілкамі. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паі́лка ж с.-г. (для жывёл) Tränke f -, -n;

аўтаматы́чная паі́лка Sélbsttränke f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

самапаі́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Аўтаматычная паілка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Schnábeltasse

f -, -n с.-г. паі́лка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)