пая́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Інструмент для паяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пая́льнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пая́льнік пая́льнікі
Р. пая́льніка пая́льнікаў
Д. пая́льніку пая́льнікам
В. пая́льнік пая́льнікі
Т. пая́льнікам пая́льнікамі
М. пая́льніку пая́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пая́льнік м. пая́льник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пая́льнік, ‑а, м.

Ручны інструмент для паяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паяльнік

т. 12, с. 251

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пая́льнік м тэх Lötkolben m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

літава́льнік м., уст., см. пая́льнік

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

літава́льнік, ‑а, м.

Уст. Паяльнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электрапая́льнік, ‑а, м.

Паяльнік, які награваецца спецыяльна ўманціраваным электраўстройствам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перагрэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; -э́ты; зак., што.

Нагрэць вельмі моцна.

П. паяльнік.

|| незак. пераграва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. пераграва́нне, -я, н. і перагрэ́ў, -рэ́ву, м.

П. металу.

П. матора.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)