Verbum

анлайнавы слоўнік

паяда́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паяда́нне ср. поеда́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паяда́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. паядаць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cannibalism [ˈkænɪbəlɪzəm] n. канібалі́зм, людае́дства; паяда́нне асо́бін свайго́ ві́ду

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

некрафа́гія

(ад некра- + -фагія)

паяданне трупаў жывёл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

поеда́ние ср. (действие) яда́, -ды́ ж.; паяда́нне, -ння ср., з’яда́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

драпе́жніцтва, ‑а, н.

1. Паяданне драпежнікамі іншых жывёлін.

2. перан. Паводзіны і прыёмы, уласцівыя драпежніку (у 2 знач.). Купала паказвае цэлую галерэю прадстаўнікоў капіталістычнага драпежніцтва. Івашын.

3. Драпежніцкія адносіны да чаго‑н.; браканьерства. Драпежніцтва ў лоўлі рыбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канібалі́зм

(фр. cannibalisme, ад cannibale = канібал)

1) людаедства;

2) паяданне жывёламі асобін свайго віду;

3) перан. лютасць, жорсткасць, варварства (напр. к. нораваў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)