паэтэ́са

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. паэтэ́са паэтэ́сы
Р. паэтэ́сы паэтэ́с
Д. паэтэ́се паэтэ́сам
В. паэтэ́су паэтэ́с
Т. паэтэ́сай
паэтэ́саю		 паэтэ́самі
М. паэтэ́се паэтэ́сах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паэтэ́са ж. поэте́сса

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паэтэ́са, ‑ы, ж.

Жан. да паэт (у 1 знач.).

[Фр. poétese.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паэтэ́са

(фр. poétesse)

жанчына-паэт.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

паэ́т, -а, М -э́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Аўтар вершаваных, паэтычных твораў.

Янка Купала — народны беларускі п.

2. перан. Чалавек, надзелены паэтычнымі адносінамі да свету, жыцця.

П. у душы.

П. у сваёй справе.

|| ж. паэтэ́са, -ы, мн. -ы, -тэ́с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паэ́тка ж., разг., см. паэтэ́са

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

poet [ˈpəʊɪt] n. паэ́т; паэтэ́са

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

poetess [ˌpəʊɪˈtes] n. dated паэтэ́са

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

поэте́сса паэтэ́са, -сы ж., паэ́тка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паэ́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Разм. Тое, што і паэтэса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)