пашыра́льніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пашыра́льніца |
пашыра́льніцы |
| Р. |
пашыра́льніцы |
пашыра́льніц |
| Д. |
пашыра́льніцы |
пашыра́льніцам |
| В. |
пашыра́льніцу |
пашыра́льніц |
| Т. |
пашыра́льніцай
пашыра́льніцаю |
пашыра́льніцамі |
| М. |
пашыра́льніцы |
пашыра́льніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пашыра́льніца ж. распространи́тельница
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пашыра́льніца, ‑ы, ж.
Жан. да пашыральнік (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пашыра́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Той, хто пашырае што-н.
П. ведаў.
2. Прыстасаванне для пашырэння, расшырэння чаго-н. (спец.).
|| ж. пашыра́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)