пашыра́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто пашырае што-н.

П. ведаў.

2. Прыстасаванне для пашырэння, расшырэння чаго-н. (спец.).

|| ж. пашыра́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пашыра́льнік

‘прыстасаванне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пашыра́льнік пашыра́льнікі
Р. пашыра́льніка пашыра́льнікаў
Д. пашыра́льніку пашыра́льнікам
В. пашыра́льнік пашыра́льнікі
Т. пашыра́льнікам пашыра́льнікамі
М. пашыра́льніку пашыра́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пашыра́льнік

‘асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пашыра́льнік пашыра́льнікі
Р. пашыра́льніка пашыра́льнікаў
Д. пашыра́льніку пашыра́льнікам
В. пашыра́льніка пашыра́льнікаў
Т. пашыра́льнікам пашыра́льнікамі
М. пашыра́льніку пашыра́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пашыра́льнік м. распространи́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пашыра́льнік, ‑а, м.

1. Той, хто пашырае што‑н. Пашыральнік ведаў.

2. Спец. Прыстасаванне для пашырэння, расшырэння чаго‑н. Для павышэння праходнасці трактараў па балотных глебах Інстытутам механізацыі распрацаваны пашыральнікі гусеніц трактараў. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пашыра́льнік м. Verbréiter m -s, -;

пашыра́льнік беспадста́ўных чу́так Verbréiter von fálschen Gerüchten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пашыра́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да пашыральнік (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асве́тнік, -а, мн. -і, -аў, м. (кніжн.).

1. Прагрэсіўны грамадскі дзеяч, пашыральнік перадавых ідэй і ведаў.

2. Работнік адукацыі.

|| ж. асве́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. асве́тніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

распространи́тель распаўсю́джвальнік, -ка м., распаўсю́днік, -ка м., пашыра́льнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

distributor

[dɪsˈtrɪbjətər]

n.

разьмеркава́льнік; дыстрыбу́тар, пашыра́льнік, распаўсю́днік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)