пашчы́пваць, -аю, -аеш, -ае; незак., каго-што.

Шчыпаць час ад часу.

П. траву.

Мароз пашчыпвае твар і вушы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пашчы́пваць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пашчы́пваю пашчы́пваем
2-я ас. пашчы́пваеш пашчы́пваеце
3-я ас. пашчы́пвае пашчы́пваюць
Прошлы час
м. пашчы́пваў пашчы́пвалі
ж. пашчы́пвала
н. пашчы́пвала
Загадны лад
2-я ас. пашчы́пвай пашчы́пвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час пашчы́пваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пашчы́пваць несов., в разн. знач. пощи́пывать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пашчы́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

Час ад часу, злёгку шчыпаць. Мароз к ночы мацнеў, пашчыпваў твар, вушы. Сіняўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пашчы́пванне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. пашчыпваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пощи́пывать несов. пашчы́пваць; паску́бваць; см. пощипа́ть​ 1.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пышэ́ць 1 ’раз’ядацца, таўсцець’ (Жыв. НС). Ітэратыў да пы́хаць у значэнні ’ўздымацца, надзімацца’ (гл.).

Пышэ́ць 2 (пъшэ́ць) ’пашчыпваць (у роце)’ (ушац., Нар. лекс.). Ітэратыў да пы́хаць (гл.), у значэнні ’гарэць, палыхаць’, параўн. пыш ’прысак’ і пры́шчыць ’шчыпаць, балець (пра рану)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)