пашта́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пашта́р пашта́ры
Р. пашта́ра пашта́роў
Д. пашта́ру пашта́рам
В. пашта́ра пашта́роў
Т. пашта́ром пашта́рамі
М. пашта́ру пашта́рах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пашта́р, -ра́ м., разг. почтови́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пашта́р, ‑а, м.

Разм. Тое, што і паштальён. Амаль кожны дзень стаў паштар насіць Кулінцы пісьмы. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пашта́р м Bríefträger m -s, -, Póstbote m -n, -n; Póstzusteller m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

*Пашта́р, пошта́р ’званец летні, Rhinantus L. aestivalis (Zing)’, ’званок на дузе’ (ТС). Да пошта (гл.). Краска названа паводле падабенства формы кветкі да званочка, прымацаванага на дугах вупражы паштовых карэт.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

почтальо́н паштальён, -на м., пашта́р, -ра́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пашта́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Разм. Жан. да паштар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паштальён м гл паштар

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Bríefträger

m -s, - пашта́р, лістано́сец

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Póstbote

m -n, -n пашта́р, паштальён, пісьмано́сец

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)