пашта́мт, -а, М -мце, мн. -ы, -аў, м.

Галоўная паштовая ўстанова горада.

|| прым. пашта́мцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пашта́мт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пашта́мт пашта́мты
Р. пашта́мта пашта́мтаў
Д. пашта́мту пашта́мтам
В. пашта́мт пашта́мты
Т. пашта́мтам пашта́мтамі
М. пашта́мце пашта́мтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пашта́мт м. почта́мт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пашта́мт, ‑а, М ‑мце, м.

Галоўная паштовая ўстанова горада. [Грыбаў:] Мяцежнікі спрабавалі адбіць паштамт і тэлеграф. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пашта́мт м. Post f -, Póstamt n -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пашта́мт

(ням. Postamt)

прадпрыемства, якое ажыццяўляе ўсе віды паштовай, тэлеграфнай і тэлефоннай сувязі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Пашта́мт ’галоўная пошта горада’ (ТСБМ). Праз рус. почтамт або праз польск. pocztamt з ням. Postamt ’тс’. Спалучэнне ‑чт‑ на бел. глебе змянілася ў ‑шт‑ (як у пошта).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пашта́мт

(ням. Postamt)

галоўная паштовая ўстанова горада, якая ажыццяўляе ўсе віды паштовай, тэлеграфнай і тэлефоннай сувязі, а таксама будынак, дзе знаходзіцца гэта ўстанова.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Мінскі галоўны паштамт

т. 10, с. 435

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

почта́мт пашта́мт, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)