паша́стаць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
паша́стаю |
паша́стаем |
| 2-я ас. |
паша́стаеш |
паша́стаеце |
| 3-я ас. |
паша́стае |
паша́стаюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
паша́стаў |
паша́сталі |
| ж. |
паша́стала |
| н. |
паша́стала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
паша́стай |
паша́стайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
паша́стаўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
паша́стаць сов.
1. (нек-рое время) пошурша́ть, пошелесте́ть;
2. разг. (всё, многое) поре́зать; покромса́ть; порва́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паша́стаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
1. Шастаць некаторы час. [Шалюта] пашастаў карабком запалак, прыкурыў і высока ўзнятай рукой асцярожна паклаў малюсенькую галавешачку ў попельніцу. Дуброўскі. Бывае, унадзіцца ў сады моцны вецер. Пашастае, паходзіць, паносіцца між яблынь. Сіпакоў. Віця пашастаў запазухай і падаў Паўліку невялікі альбомчык. Беразняк.
2. што. Разм. Парэзаць, парваць. — А што дзяліць тую зямлю? Пашастаем на шматкі. Дуброўскі. [Пятрок:] — Але нашто ты .. кашулю яшчэ новую мне пашастаў, вочы пяском засыпаў? Нікановіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паша́станы, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад пашастаць (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пераша́стаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Разм. Парэзаць, пашастаць усё, многае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паша́станы разг. поре́занный; покро́мсанный; по́рванный; см. паша́стаць 2
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)