пашалы́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. пашалы́к
Р. пашалы́ка
Д. пашалы́ку
В. пашалы́к
Т. пашалы́кам
М. пашалы́ку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пашалы́к м., ист. пашалы́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пашалы́к ист. пашалы́к, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пашалык

т. 12, с. 246

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пашалы́к

(тур. pašalik)

правінцыя або вобласць у султанскай Турцыі, якою кіраваў паша.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)