паці́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. паці́р паці́ры
Р. паці́ра паці́раў
Д. паці́ру паці́рам
В. паці́р паці́ры
Т. паці́рам паці́рамі
М. паці́ры паці́рах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паці́р м., церк. поти́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паці́р, ‑а, м.

Літургічны сасуд у выглядзе чашы на высокай ножцы для асвячэння віна і прыняцця прычасця.

[Грэч. potér — чаша.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пацір

т. 12, с. 242

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

паці́р

(гр. poter = чаша)

літургічны сасуд у выглядзе чашы на высокай ножцы для асвячэння віна і прыняцця прычасця.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

поти́р церк. паці́р, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

mszalny

царк. службовы; літургічны;

kielich mszalny — пацір

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)