пахіта́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пахіта́ю пахіта́ем
2-я ас. пахіта́еш пахіта́еце
3-я ас. пахіта́е пахіта́юць
Прошлы час
м. пахіта́ў пахіта́лі
ж. пахіта́ла
н. пахіта́ла
Загадны лад
2-я ас. пахіта́й пахіта́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час пахіта́ўшы

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пахіта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Абл. Паківаць. Кастусь адмоўна пахітаў галавою. — Не. Я разумею вас, пан Вежа. І я вам удзячны. Але тут справа больш складаная. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)