пахві́на, -ы, мн. -ы, -він, ж.

Месца паміж бядром і ніжняй часткай жывата.

Баліць у пахвіне.

|| прым. пахві́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пахві́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пахві́на пахві́ны
Р. пахві́ны пахві́н
Д. пахві́не пахві́нам
В. пахві́ну пахві́ны
Т. пахві́най
пахві́наю		 пахві́намі
М. пахві́не пахві́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пахві́на ж., анат. пах м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пахві́на, ‑ы, ж.

Месца паміж бядром і ніжняй часткай жывата. [Незнаёмы] нечакана ўдарыў яго нагой у пахвіну, а як Толік упаў, яшчэ і па галаве нечым. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пахві́на ж. анат. Léistengegend f -, -en, Léiste f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Пахві́на ’месца на нізе жывата, дзе жывот сходзіцца са сцегняком’ (КЭС, лаг.; Шат.; Сл. ПЗБ). Да па́ха (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

groin [grɔɪn] n. anat. пахві́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пах​I м. анат. пахві́на, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бубо́н

(гр. bubon = пахвіна)

запаленне лімфатычных вузлоў, пераважна пахвінных і шыйных.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

groin

[grɔɪn]

n.

1) Anat. пахві́на f.

2) Archit. крыжо́вае скляпе́ньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)