па́харь ара́ты, -тага м., ара́тай, -тая м.; (хлебопашец) земляро́б, -ба м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

«Юный пахарь» (газ.) 6/564

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

«Полоцкий пахарь» (газ.), гл. «Чырвоная Полаччына»

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ара́ты сущ. па́харь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

земляро́б м. земледе́лец, па́харь, хлебопа́шец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рата́й, -та́я м., уст. рата́й, па́харь, землепа́шец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Па́хар ’араты’ (калінк., Сл. ПЗБ). Відаць, з рус. пахарь ’тс’ (ад старавераў).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)