◎ Па́хань ’ворыва, ворная зямля’ (Яруш.; КЭС, лаг.), ’выкарчаваны ўчастак сярод лесу’ (ганц., Сл. ПЗБ), паханіца ’ворыва’ (віл., Сл. ПЗБ). Да пахаць (гл.). Аб суфіксе -нь (са значэннем ’прадмет, вынік дзеяння’) гл. Сцяцко, Афікс. наз., 58.⇉.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

па́хань Узаранае ці засеянае поле (Слаўг.). Тое ж па́хаць (Лёзн., Слаўг.), па́хата (Рэч., Ст.-дар.), пашня́, пашэнька (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)