патэ́нтны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. патэ́нтны патэ́нтная патэ́нтнае патэ́нтныя
Р. патэ́нтнага патэ́нтнай
патэ́нтнае		 патэ́нтнага патэ́нтных
Д. патэ́нтнаму патэ́нтнай патэ́нтнаму патэ́нтным
В. патэ́нтны (неадуш.)
патэ́нтнага (адуш.)		 патэ́нтную патэ́нтнае патэ́нтныя (неадуш.)
патэ́нтных (адуш.)
Т. патэ́нтным патэ́нтнай
патэ́нтнаю		 патэ́нтным патэ́нтнымі
М. патэ́нтным патэ́нтнай патэ́нтным патэ́нтных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

патэ́нтны пате́нтный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

патэ́нтны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і патэнтавы. Патэнтная заяўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патэ́нтны

(лац. patens, -ntis = адкрыты, яўны)

які мае адносіны да патэнта (напр. п-ая інфармацыя, п. пашпарт, п-ае права).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

патэ́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Дакумент, у якім засведчана права вынаходніка на вынаходніцтва.

Атрымаць п. на што-н.

2. Пасведчанне на права займацца гандлем, промыслам і пад. (уст.).

|| прым. патэ́нтавы, -ая, -ае і патэ́нтны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пате́нтный патэ́нтавы; патэ́нтны;

пате́нтный сбор торг. патэ́нтавы (патэ́нтны) збор;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

patentowy

патэнтавы; патэнтны;

urząd patentowy — патэнтнае бюро

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)