патынкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак., што.

1. Атынкаваць усё, многае.

П. усе сцены.

2. і без дап. Тынкаваць некаторы час.

П. з гадзіну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

патынкава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. патынку́ю патынку́ем
2-я ас. патынку́еш патынку́еце
3-я ас. патынку́е патынку́юць
Прошлы час
м. патынкава́ў патынкава́лі
ж. патынкава́ла
н. патынкава́ла
Загадны лад
2-я ас. патынку́й патынку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час патынкава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

патынкава́ць сов.

1. (нек-рое время) поштукату́рить;

2. оштукату́рить; (всё, многое — ещё) перештукату́рить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

патынкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

1. Атынкаваць усё, многае. Ну, а цяпер хацелася б давесці ўсё да ладу ў хаце — і патынкаваць, і пафарбаваць як след. Палтаран.

2. і без дап. Тынкаваць некаторы час. Патынкаваць з гадзіну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патынкава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад патынкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поштукату́рить сов.

1. (всё, многое) патынкава́ць, атынкава́ць;

2. (некоторое время) патынкава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

патынкава́ны оштукату́ренный; перештукату́ренный; см. патынкава́ць 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

проштукату́рить сов.

1. атынкава́ць, патынкава́ць;

2. (какое-то время) пратынкава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перештукату́рить сов.

1. (всё, многое) ператынкава́ць, патынкава́ць;

2. (заново) ператынкава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пахатрава́ць ’патынкаваць’ (карм., Мат. Гом.). Відаць, генетычна звязана з рус. смал. ха́трасьтя ’лахманы’, чэш. chátrati ’рабіцца непрыдатным, старэць’, chatrný ’слабы, нягеглы’, славац. ’хваравіты, кволы’. Трубачоў (Эт. сл., 8, 22) выводзіць праформу xatra, якая са *skatra, роднаснага з літ. skė́trioti, skėtrióti ’растапырваць рукі’. Семантычна, аднак, карм. пахатрава́ць абазначае процілеглы працэс (’абнаўляць, рабіць лепшым’), як зах.-слав. chátrati, chatrný ’старэць, слабець’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)