пату́льны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пату́льны пату́льная пату́льнае пату́льныя
Р. пату́льнага пату́льнай
пату́льнае		 пату́льнага пату́льных
Д. пату́льнаму пату́льнай пату́льнаму пату́льным
В. пату́льны (неадуш.)
пату́льнага (адуш.)		 пату́льную пату́льнае пату́льныя (неадуш.)
пату́льных (адуш.)
Т. пату́льным пату́льнай
пату́льнаю		 пату́льным пату́льнымі
М. пату́льным пату́льнай пату́льным пату́льных

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пату́льны, ‑ая, ‑ае.

Абл. Ціхі, лагодны, ласкавы. [Агата:] І мой, пакуль толькі сватаўся да мяне, — патульны быў, як цялё, а як ажаніўся, дык праўдзівым ваўком зрабіўся. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пату́льны ’ціхі, лагодны, ласкавы’ (ТСБМ). З польск. potulny ’тс’, ’сціплы, павольны, слухмяны, цярплівы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)