Verbum

анлайнавы слоўнік

пату́званне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пату́званне ср. подёргивание

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пату́званне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. патузваць і патузвацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пату́званне н. Zúckung f -, -en, Zúcken n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Zúckung

f -, -en уздры́гванне, пату́званне; канву́льсія

die létzen ~en éiner Sáche — апо́шняя ўспы́шка [аго́нія] чаго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

подёргивание

1. пату́званне, -ння ср.; пашмо́ргванне, -ння ср.; пато́ргванне, -ння ср.; см. подёргивать¹;

2. паце́пванне, -ння ср., пахі́стванне, -ння ср., матля́нне, -ння ср., мата́нне, -ння ср.; см. подёргивать², подёргиваться²;

3. перасмы́кванне, -ння ср.;

не́рвное подёргивание лица́ нерво́вае перасмы́кванне тва́ру;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)