пато́пны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пато́пны |
пато́пная |
пато́пнае |
пато́пныя |
| Р. |
пато́пнага |
пато́пнай
пато́пнае |
пато́пнага |
пато́пных |
| Д. |
пато́пнаму |
пато́пнай |
пато́пнаму |
пато́пным |
| В. |
пато́пны |
пато́пную |
пато́пнае |
пато́пныя |
| Т. |
пато́пным |
пато́пнай
пато́пнаю |
пато́пным |
пато́пнымі |
| М. |
пато́пным |
пато́пнай |
пато́пным |
пато́пных |
Крыніцы:
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пато́п, -у, м.
1. Паводле біблейскай легенды: паводка, якая за грахі людзей затапіла нібыта ўсю Зямлю.
Сусветны п.
Пасля нас хоць п.! (каб толькі нам было добра; неадабр.).
2. Разводдзе, паводка; пра многа разлітай вады дзе-н. (разм., жарт.).
У нізінах вясною — цэлы п.
Што тут за п. у вас у хаце?
|| прым. пато́пны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)