пато́паць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пато́паю пато́паем
2-я ас. пато́паеш пато́паеце
3-я ас. пато́пае пато́паюць
Прошлы час
м. пато́паў пато́палі
ж. пато́пала
н. пато́пала
Загадны лад
2-я ас. пато́пай пато́пайце
Дзеепрыслоўе
прош. час пато́паўшы

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пато́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Тое, што і патупаць. Ячны не адказаў нічога. Ён моўчкі ўзяў павады і патопаў з кабылай з двара. Брыль. Варакса патопаў лапцямі, абіваючы снег. Місько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)