Па́тэр, ст.-бел.патеръ ’духоўны айцец’ (XVI ст.) запазычана са ст.-польск.pater, якое з лац.pater ’бацька’ (Булыка, Лекс. запазыч., 173). Сюды ж ст.-бел.патерица ’посах архірэя’ (XVII ст.), якое праз ц.-слав. са с.-грэч.πατερικόν (Булыка, там жа, 183).