патачы́ць гл. тачыць².

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

патачы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. патачу́ пато́чым
2-я ас. пато́чыш пато́чыце
3-я ас. пато́чыць пато́чаць
Прошлы час
м. патачы́ў патачы́лі
ж. патачы́ла
н. патачы́ла
Загадны лад
2-я ас. патачы́ патачы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час патачы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

патачы́ць I сов. (на станке, точиле и т.п.)

1. (нек-рое время) поточи́ть;

2. (всё, многое) переточи́ть

патачы́ць II сов. (о червях и т.п.) источи́ть;

ша́шаль ~чы́ў — мэ́блю ша́шель источи́л ме́бель; (о мышах и т.п.) изгры́зть; (о кротах и т.п.) изры́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

патачы́ць ​1, ‑тачу, ‑точыш, ‑точыць; зак., што.

1. Натачыць, навастрыць. А каса пад мянташкаю просіцца: «Патачы ты мяне, паганы. Заблішчу я навостранай просінню. І цябе не змару да начы». Свірка.

2. Натачыць, навастрыць усё, многае. Патачыць усе нажы.

3. і без дап. Тачыць некаторы час. Патачыць мінут дзесяць.

патачы́ць ​2, ‑точыць; зак., што.

1. Пагрызці, падзіравіць усё, многае (пра моль, чарвякоў і пад.). Дзверы ў шафе патачыў шашаль... Баранавых. Дрэва патачыў чарвяк, на хаты яно лонаўцам не згадзілася. Пташнікаў.

2. Тачыць некаторы час (пра моль, чарвякоў і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тачы́ць², 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., то́чыць; незак.

1. што. Грызучы, праядаючы, рабіць дзіркі ў чым-н., пашкоджваць што-н. (пра насякомых, грызуноў).

Шашаль точыць хату.

2. перан., каго-што. Неадступна мучыць, паступова пазбаўляючы сіл (пра хваробу, думкі, пачуцці і пад.).

|| зак. патачы́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -то́чыць; -то́чаны (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пато́чаны ​1, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад патачыць ​1.

пато́чаны ​2, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад патачыць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пато́чаны I перето́ченный; см. патачы́ць I 2

пато́чаны II исто́ченный; изгры́зенный; изры́тый; см. патачы́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

растачы́ць², -тачу́, -то́чыш, -то́чыць; -то́чаны; зак., што.

Згрызці, праесці, патачыць у многіх месцах.

Шашаль растачыў сцяну.

|| незак. расто́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. расто́чванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

источи́ть​II сов. (изъесть, продырявливая) стачы́ць, патачы́ць; з’е́сці, пае́сці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поточи́ть​II сов. патачы́ць;

моль поточи́ла сукно́ моль патачы́ла сукно́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)