пасі́льны, -ая, -ае.

Адпаведны з сіламі, магчымасцямі.

Пасільная праца.

Пасільная задача.

|| наз. пасі́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пасі́льны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пасі́льны пасі́льная пасі́льнае пасі́льныя
Р. пасі́льнага пасі́льнай
пасі́льнае		 пасі́льнага пасі́льных
Д. пасі́льнаму пасі́льнай пасі́льнаму пасі́льным
В. пасі́льны (неадуш.)
пасі́льнага (адуш.)		 пасі́льную пасі́льнае пасі́льныя (неадуш.)
пасі́льных (адуш.)
Т. пасі́льным пасі́льнай
пасі́льнаю		 пасі́льным пасі́льнымі
М. пасі́льным пасі́льнай пасі́льным пасі́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пасі́льны поси́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасі́льны, ‑ая, ‑ае.

Адпаведны з сіламі, магчымасцямі. І ўжо з маленства яны браліся за пасільную працу, каб не быць дармаедамі, як часта казаў руплівы і працавіты бацька паэта. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасі́льны разм. nach Kräften;

аказа́ць пасі́льную дапамо́гу nach Kräften Hílfe léisten;

для яго́ гэ́та (ца́лкам) пасі́льная зада́ча díeser Áufgabe ist er (vollkómmen) gewáchsen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Пасі́льны ’адпаведны з сіламі, магчымасцямі’ (ТСБМ). Відаць, з рус. поси́льный ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

поси́льный пасі́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ле́пта, -ы, ДМ -пце, ж.

1. Дробная медная манета ў Старажытнай Грэцыі.

2. перан. Пасільны ўклад у якую-н. агульную справу.

Унесці сваю лепту.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ле́пта, ‑ы, ДМ ‑пце, ж.

1. Дробная манета ў Грэцыі.

2. перан. Пасільны уклад у якую‑н. агульную справу. Унесці сваю лепту ў агульную справу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аб’ём, ‑у, м.

1. Велічыня прадмета, выражаная ў кубічных адзінках. Аб’ём геаметрычнага цела. Аб’ём каўша — 0,6 кубаметра. Аб’ём грудной клеткі.

2. перан. Змест чаго‑н. з пункту гледжання памераў, саставу, колькасці і пад. Па аб’ёму матэрыял быў пасільны для вучняў. Аб’ём работ. Аб’ём вытворчасці. Аб’ём патрабаванняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)