пасяле́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пасяле́нка пасяле́нкі
Р. пасяле́нкі пасяле́нак
Д. пасяле́нцы пасяле́нкам
В. пасяле́нку пасяле́нак
Т. пасяле́нкай
пасяле́нкаю		 пасяле́нкамі
М. пасяле́нцы пасяле́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пасяле́нка ж. поселе́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поселе́нка пасяле́нка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

settler [ˈsetlə] n. пасяле́нец; пасяле́нка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

settler

[ˈsetələr]

n.

1) пасяле́нец -ца m., пасяле́нка f.

2) Law асо́ба, яка́я перадае́ ўла́снасьць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)