пасыла́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. пасыла́нне
Р. пасыла́ння
Д. пасыла́нню
В. пасыла́нне
Т. пасыла́ннем
М. пасыла́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пасыла́нне ср.

1. посыла́ние; усыла́ние;

2. посыла́ние, отсыла́ние;

1, 2 см. пасыла́ць 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасыла́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. пасылаць — паслаць ​1 (у 1–4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасла́ць¹, пашлю́, пашле́ш, пашле́; пашлём, пашляце́, пашлю́ць; пашлі́; пасла́ны; зак.

1. каго (што). Накіраваць з якім-н. даручэннем, куды-н.

П. дыялектолагаў у экспедыцыю.

П. па доктара.

2. каго-што. Адправіць для дастаўкі.

П. бандэроль па пошце.

3. што. Перадаць, выказаць жэстам, словамі, пісьмова свае адносіны, пачуцці да каго-н. (разм.).

П. паветраны пацалунак.

П. прывітанне.

4. што. Кінуць, накіраваць.

П. мяч у сетку.

5. што. Пасунуць, накіраваць (спец.).

П. корпус улева (пра рух цела).

|| незак. пасыла́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. пасы́лка, -і, ДМ -лцы, ж. (да 1, 2 і 5 знач.) і пасыла́нне, -я, н. (да 1—4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Пасылка ’прыспаная ці высылаемая запакаваная рэч’ (ТСБМ), як і ўкр. поси́лка ’тс’ з рус. посы́лка ’тс’. Неалагізмамі з’яўляюцца серб.-харв. по̀шиљка і славен. pošíljka ’тс’. Больш старое пасы́лка ’пасыланне’, польск. posyłka ў выразе chłopiec na posyłki ’хлопец на пабягушках’, чэш. posílka ’пасыланне каго-н. для выканання дробных даручэнняў’, у бел. мове адбылася намінацыя выразу з прыметніка і назоўніка ў пасы́льнік ’рассыльны’ (Нас.). Усе да па‑сылаць < прасл. po‑sьlati ’пасылаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ме́са ’імша’ (ТСБМ). Праз рус. мову запазычана з франц. messe ’імша, абедня’, якое з лац. missa ’пасыланне, даручэнне’ < mittere (дзеепрым. missus ’паслаць’, паводле слоў ксяндза, у канцы месы: ite, missa est ’ідзіце, канец абраду’ або ’ахвяра (пры імшы) ужо паслана (богу)’ (Голуб-Ліер, 324).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

посы́лка ж.

1. (действие) пасы́лка, -кі ж., пасыла́нне, -ння ср.;

посы́лка де́нег пасы́лка (пасыла́нне) гро́шай;

2. (то, что посылается) пасы́лка, -кі ж.;

получи́ть посы́лку атрыма́ць пасы́лку;

3. филос. пасы́лка, -кі ж.;

пра́вильная посы́лка для вы́вода пра́вільная пасы́лка для высно́вы;

◊

быть на посы́лках (у кого-л.) быць на пасы́лках (у каго-небудзь);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

przesyłka

ж.

1. пасылка;

przesyłka polecona — заказная пасылка;

przesyłka wartościowa — каштоўная пасылка;

przesyłka pieniężna — грашовы перавод;

2. пасылка; пасыланне; адпраўка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

препровожде́ние

1. адпраўле́нне, -ння ср.; пасыла́нне, -ння ср.;

2. право́джанне, -ння ср., суправаджэ́нне, -ння ср.;

3. правядзе́нне, -ння ср.; ба́ўленне, -ння ср.;

препровожде́ние вре́мени правядзе́нне (ба́ўленне) ча́су; см. препровожда́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)