пасце́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пасце́льнік |
пасце́льнікі |
| Р. |
пасце́льніка |
пасце́льнікаў |
| Д. |
пасце́льніку |
пасце́льнікам |
| В. |
пасце́льніка |
пасце́льнікаў |
| Т. |
пасце́льнікам |
пасце́льнікамі |
| М. |
пасце́льніку |
пасце́льніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пасце́льнік м., ист. посте́льник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
посте́льник ист. пасце́льнік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)