пасудзі́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пасуджу́ся |
пасу́дзімся |
| 2-я ас. |
пасу́дзішся |
пасу́дзіцеся |
| 3-я ас. |
пасу́дзіцца |
пасу́дзяцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
пасудзі́ўся |
пасудзі́ліся |
| ж. |
пасудзі́лася |
| н. |
пасудзі́лася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
пасудзі́ся |
пасудзі́цеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
пасудзі́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пасудзі́цца сов., разг. посуди́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пасудзі́цца, ‑суджуся, ‑судзішся, ‑судзіцца; зак.
Разм. Судзіцца з кім‑н. некаторы час. Спрабуй пасудзіцца тады з ім [Тумашэвічам]: суд заўсёды быў на баку пана. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
посуди́ться сов., разг. пасудзі́цца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
насудзі́цца, ‑суджуся, ‑судзішся, ‑судзіцца; зак.
Разм. Пасудзіцца многа, доўга.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)