Пастушкі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Пастушкі́
Р. Пастушко́ў
Д. Пастушка́м
В. Пастушкі́
Т. Пастушка́мі
М. Пастушка́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пастушкі

т. 12, с. 174

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Пастушкі (птушкі) 4/274; 7/595; 8/310; 11/103; 12/46

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

пасту́шка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пасту́шка пасту́шкі
Р. пасту́шкі пасту́шак
Д. пасту́шцы пасту́шкам
В. пасту́шку пасту́шак
Т. пасту́шкай
пасту́шкаю		 пасту́шкамі
М. пасту́шцы пасту́шках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

няйна́чай.

1. прысл. Напэўна, менавіта.

Н. сёння павінен прыехаць сын.

2. у знач. пабочн. сл. Хутчэй за ўсё, відавочна.

Н., пастушкі спалілі стажок сена.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пастушо́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пастушо́к пастушкі́
Р. пастушка́ пастушко́ў
Д. пастушку́ пастушка́м
В. пастушка́ пастушко́ў
Т. пастушко́м пастушка́мі
М. пастушку́ пастушка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

камы́, ‑оў; адз. няма.

Абл. Бульбяная каша. Неяк з лесу хлапчукі-пастушкі прынеслі блішчастую жалезную качалку, і Феня таўкла ёю бацьку камы. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лазу́н, ‑а, м.

Разм. Ахвотнік, майстар высока лазіць (звычайна пра дзяцей, падлеткаў). У злезці на верх .. каменя было вельмі цяжка. Малыя пастушкі, найпярвейшыя лазуны, станавіліся пры камені адзін на аднаго і верхняга падсаджвалі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

служа́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

У дарэвалюцыйны час — жанчына, якая была слугой у каго‑н. Акрамя таго, Халуста трымаў круглы год парабка і служанку, а ў час жніва і сенакосу паймаў сезонных работнікаў. Чарнышэвіч. Падрослых хлопчыкаў.. [ўдовы] аддавалі ў пастушкі, Дачок — багачам у служанкі. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́свіцца, пасецца і пасвіцца; незак.

Быць, карміцца на пашы (пра жывёлу, птушку). На скошаным лузе, недалёка ад дубоў, пасвіліся статкі. Там і сям сядзелі пастушкі. Колас. Па ўсім палетку пасвіліся коні. Але яны ўжо здаволіліся добрай пашай і ляніва грызлі канюшыну. Чарнышэвіч. Астатнія [гусі], закрычаўшы, .. кінуліся ў сад, дзе пасвіўся ўвесь статак. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)