пасту́шка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пасту́шка пасту́шкі
Р. пасту́шкі пасту́шак
Д. пасту́шцы пасту́шкам
В. пасту́шку пасту́шак
Т. пасту́шкай
пасту́шкаю		 пасту́шкамі
М. пасту́шцы пасту́шках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пасту́шка ж. пасту́шка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасту́шка пасту́шка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасту́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Жан. да пастух.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасту́шка ж с.-г. Hírtin f -, -nen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пастушка

Том: 24, старонка: 36.

img/24/24-036_0210_Пастушка.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

пасту́х, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Чалавек, які пасе статак.

|| памянш.-ласк. пастушо́к, -шка́, мн. -шкі́, -шко́ў, м.

|| ж. пасту́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак.

|| прым. пастухо́ўскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пастушо́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пастушо́к пастушкі́
Р. пастушка́ пастушко́ў
Д. пастушку́ пастушка́м
В. пастушка́ пастушко́ў
Т. пастушко́м пастушка́мі
М. пастушку́ пастушка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

shepherdess [ˌʃepəˈdes] n. dated пасту́шка (авечак)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

чаба́нка чаба́нка, -кі ж., пасту́шка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)