пастула́т, -а, М -ла́це, мн. -ы, -аў, м.

У матэматыцы, логіцы: зыходнае палажэнне, дапушчэнне, якое прымаецца без доказу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пастула́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пастула́т пастула́ты
Р. пастула́та пастула́таў
Д. пастула́ту пастула́там
В. пастула́т пастула́ты
Т. пастула́там пастула́тамі
М. пастула́це пастула́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пастула́т м. постула́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пастула́т, ‑а, М ‑лаце, м.

Кніжн. Зыходнае палажэнне, дапушчэнне, якое прымаецца без доказу. — Калі ласка, — сказаў Алесь. — Я проста ўдакладніў некаторыя не зусім... пэўныя пастулаты пана. Караткевіч. [Нада:] — Усе пастулаты, ураўненні, формулы зліваюцца ў кашмарную каламуць. Шамякін.

[Лац. postulatum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пастулат

т. 12, с. 173

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пастула́т м Postulát n -(e)s, -e, Grúndsatz m -(e)s, -sätze; матэм Fórderung f -, -en, Áusgangsthese f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пастула́т

(лац. postulatum)

тое, што і аксіёма 1.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

пастула́т

(лац. postulatum)

зыходнае палажэнне, якое прымаецца без доказаў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

постула́т книжн. пастула́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

postulate​1 [ˈpɒstjʊlət] n. fml пастула́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)