пастагна́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пастагну́ пасто́гнем
2-я ас. пасто́гнеш пасто́гнеце
3-я ас. пасто́гне пасто́гнуць
Прошлы час
м. пастагна́ў пастагна́лі
ж. пастагна́ла
н. пастагна́ла
Загадны лад
2-я ас. пастагні́ пастагні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час пастагна́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пастагна́ць сов.

1. постона́ть;

2. перен. попла́каться, пожа́ловаться; похны́кать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пастагна́ць, ‑стагну, ‑стогнеш, ‑стогне; зак.

1. Стагнаць некаторы час. Увярэдзілася, варочаючы калоды ў лесе, маці. Паенчыла, пастагнала з тыдзень і згарэла, як свечка. Грахоўскі. Ладымер з’явіўся дадому сам не свой. Ён пастагнаў у сенцах, паенчыў, пабедаваў і падаўся ў хату. Чорны.

2. перан. Паплакаць, пажаліцца. [Васіль Кузьміч:] — Любіш пастагнаць. Прызнайся, колькі ямак збожжам засыпаў? Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

настагна́цца, ‑стагнуся, ‑стогнешся, ‑стогнецца; зак.

Разм. Доўга, многа пастагнаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

постона́ть сов. пастагна́ць, (долго, неоднократно) папастагна́ць, пае́нчыць, (долго, неоднократно) папае́нчваць, папае́нчыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)